Wereldlichtjesdag

Sinterklaas is helaas weer terug naar Spanje. Wat heb je genoten van het feest. Op uitnodiging van het ZZF zijn we naar Duinrell geweest voor het grote Sinterklaasfeest. Wat een leuke dag was dat. Je raakte er niet overuit gepraat. Dank je wel organisatie!

In de aanloop van 5 december kreeg je verschillende keren post met kadootjes. Wat ongelooflijk bijzonder en lief van de Sint en zijn Pieten. Op school was je enorm onder de indruk van de Sint. Sinds een paar weken is de grote zus van Didier (Jelle Pepijn zijn vriend die bij ons in Amerika geweest is) Perine stagiaire in de klas van juf Brenda. Toen je samen met alle kinderen van de school stond te wachten op de Sint hield je haar hand stevig vast. Want je vond het wel heel erg spannend. Eenmaal thuis had je de grootste verhalen, maar ik betwijfel of je die dag op school ook zulke praatjes had.

s’ Avonds vierde we pakjesavond. Toen je samen met je broers en zus aan het zingen was, werd er plots keihard op het raam geklopt. Je vloog letterlijk bij mij op schoot! Maar samen met papa durfde je toch bij de voordeur te kijken of er kadootjes gebracht waren. Nou, die waren er! Je kreeg een badje voor je pop, een wasrekje en een puppy hondje dat kan poepen! Je bent er dolblij mee. Puppy Emma is je favoriete kado. Al moet ik eerlijk bekennen dat je pop en jij ook weer onafscheidelijk sinds ze elke dag wel drie keer in bad gedaan moet worden.

Vandaag is het een bijzondere dag behalve dat we in grote afwachting zijn van de sneeuw die mogelijk gaat komen, is het ook Wereldlichtjesdag. Een dag waarop om 19.00u vanavond over de hele wereld kaarsjes aangestoken worden ter ere van overleden kindjes. En natuurlijk doen wij daar vanavond aan mee. Zoveel verdriet, zoveel namen die wij ingedachte hebben op het moment dat we het kaarsje zullen aansteken. Het is nog steeds niet te bevatten. 16 Kinderen die in de afgelopen jaren zijn overleden die we hebben leren kennen. 16 Gezinnen die nooit meer compleet zullen zijn. Bijna een complete schoolklas en dat zijn alleen maar de kindjes die wij hebben mogen ontmoeten. Het zijn er helaas nog zoveel meer. Wat zijn we toch in een moeilijke wereld terecht gekomen.

Ik keek samen met Roosmarijn de serie Stranger Things. Daar gaat het over de ondersteboven-wereld. Een wereld waarin een groot monster verborgen zit die je probeert op te eten. Als je in de onderstebovenwereld terechtkomt is het angstig, heel grauw, koud en het heel lastig is om eruit te ontsnappen. Zou het kunnen zijn dat het monster de kanker is schoot mij te binnen tijdens het kijken. Het vermenigvuldigd zich razendsnel en is lastig uit te roeien, en soms lijkt het even weg maar uiteindelijk blijkt het er toch stiekum nog te zijn.

Ver gezocht ik weet het….

Morgen kun je niet naar school omdat je naar het ziekenhuis moet voor je driemaandelijkse onderzoeken. Je maakte je, gister toen ik je dat vertelde, alleen maar heel erg druk over het feit of je dan wel bij het kerstdiner op school zou kunnen zijn. Toen ik je beloofde ( en het stemmetje negeerde in mijn hoofd dat zei; je weet het niet zeker Suus) was het goed. Je wilde wel naar ziekenhuis. ‘Het is toch alleen maar praten’, zei je. Zolang je geen prik krijgt lijkt het je niet veel uit te maken. Met de nadruk op lijkt. Want praten over het ziekenhuis wil je niet. Nu niet maar eigenlijk nooit.

Gister hebben we samen met je zus geshopt. Waar je zus over alles twijfelde, wilde jij de hele winkel wel leegkopen. Uiteindelijk is het voor de kerst een prachtig ‘draaijurkje’ geworden met sterren erop. Wat zul je er mooi uitzien tijdens het kerstdiner op school!

Het gaat het heel erg goed met je. Af en toe nog moe maar over het algemeen echt goed!  En ondanks dat het niks zegt, hoop ik dat in dit geval de buitenkant aangeeft dat het van binnen ook goed zit. De uitslag zal gelukkig voor de kerst bekend zijn. En hopelijk kunnen we binnenkort met kindercampagne proosten op een gezond nieuwjaar!