Afsluiting

Het was een tijd eerder regel dan uitzondering dat ik ’s nachts geen oog dicht deed. Helaas is dat sinds een paar dagen weer terug. Waarom? Geen specifieke reden denk ik.
Er is wel een hoop aan de hand maar eigenlijk alleen maar positieve dingen.

Vorige week liep je de avond4daagse. Het ging echt ontzettend goed. Geen keer heb ik je hoeven tillen. De laatste dag vond je lastig maar de vader van vriendinnetje Elin sleepte je er doorheen met zijn gekke grapjes.
Je werd ingehaald als een prinses. Je nek hing vol met lekkere verrassingen en wat was je trots op je medaille!

Ook hebben we gehoord dat je naar groep 3 mag. Ook al zo’n bijzondere mijlpaal. Groep 3!
Zo gewoon maar zo bijzonder.
Toen ik ontdekte dat ik zwanger was van jou zat Roosmarijn in groep 3 bij juf Lida en juf Nellie. Zij maakten altijd een groep 3 blog en daar plaatsten ze een foto van Roosmarijn met een glimlach van oor tot oor en een echo foto in haar hand. Ze kreeg een zusje! De juffen vonden het fantastisch en zeiden gelijk; Wat zou het mooi zijn als ook het ‘jongste boontje’ bij ons in de klas zou komen!’
Afgelopen week hoorden we dat je naar hun klas gaat! Ik ben daar zo dankbaar voor. In de periode dat je ziek was heb ik zo gehoopt dat je daar kon komen en nu gaat het gebeuren. Het voelt een beetje als een afsluiting van de afgelopen jaren. En misschien is dat het ook. In de toekomst kijken hebben we lang niet gedurft en vind ik nog steeds eng. De goden verzoeken zeg ik weleens. Maar ik wil het zo graag weer. Toekomst plannen maken zonder ‘maar, als en stel dat’. En die stappen zijn nu gezet. Hoe graag ik je ook op je eerste schooldag in groep 3 naar je tafeltje gebracht had en je een hele dikke kus had gegeven ( de tranen rollen al over mijn wangen dat ik dat niet kan doen), dat zal niet gebeuren.
Die dag is namelijk ook mijn eerste schooldag.
Ik ga beginnen aan een opleiding tot kraamverzorgster.
Iets waar ik enorm naar uitkijk en eerlijk is eerlijk ook best een beetje spannend vind.

Gelukkig weet ik dat je bij juf Lida en Nellie in heel goede handen bent dat zij je een knuffel zullen geven als je die nodig hebt en ik er niet ben. Ik laat je dus met een gerust hart ‘achter’ en dat is heel wat waard.

Helaas gaan je vriendinnetjes Nicka, Elin, Lente en Isa naar andere klas.
Dat vond je jammer maar ook jij wilde zo graag naar juf Lida en Nellie dat je heel wijs zei dat je dan na schooltijd met de meiden gaat afspreken. Gelukkig gaat je vriendin Isabelle ook naar deze klas samen met en heleboel kinderen van de andere kleuterklassen. Je hoeft je dus niet alleen te voelen.
Ik vind het grappig om te zien dat je met dit soort dingen vaak je net als ik erg op je gevoel vaart.
Misschien lijkt dat soms niet even verstandig, maar ik merk dat daar waar ik met grote beslissingen die ik genomen heb mijn verstand boven mijn gevoel gezet hebt, het niet vaak juist uitgepakt heeft.

Gister hadden we een superleuke dag. Je vond het figureren laatst zo leuk dat ik je uitgelegd had dat als we foto’s naar een castingbureau zouden sturen je misschien wel vaker iets mocht doen. ‘Dat wil ik!’ zei je. Nadat we de foto’s ingestuurd hadden kregen we al snel bericht dat ze je in hun bestand wilde opnemen. Gistermiddag gingen we naar Amsterdam ( moederanne casting). Je hebt zó genoten! Van de fotoshoot maar ook van de reis er naartoe, het ritje in de tram en de speeltuin achter het rijksmuseum waar je gelijk al met andere kinderen aan het schommelen en glijden was.

Toen we weer op de terugreis waren zei je dat je het zo fijn vond als we samen zijn. ‘Net als vroeger in het ziekenhuis mam!’

Morgen, nou ja straks gaan we samen met papa naar Utrecht het is weer tijd voor de drie maandelijkse controles. Dit keer in het nieuwe PCM. Hoewel de spanning er altijd is en zeker deze dagen door mijn lijf giert en een soort continue gejaagd gevoel geeft als ik die emotie toelaat, heb ik er een goed gevoel over. Iets wat ik lastig vind om te zeggen omdat ik altijd bang ben dat op het moment dat ik te veel vertrouwen heb dat het goed zit, de neuroblastoom denkt ik zal even laten zien wie hier de baas is. Maar jij zegt het gewoon hardop. ‘Mam, ik ben toch schoon dat weet ik heus wel alleen dokter Sabine niet toch? Die wil er even naar kijken he?’

Na het bezoek aan dokter Sabine gaan we naar het nijntjemuseum en we vieren alvast vaderdag want als we thuis komen gaan we onze koffers inpakken.

Jij en ik gaan met z’n tweetjes een weekend naar Centerparcs. Jouw favoriete vakantie ‘land’ zoals je laatst vertelde aan de moeder van een vriendinnetje.
Het zal gek zijn zonder papa, je broers en zus maar die hadden allemaal andere verplichtingen. Gelukkig gaan we deze zomer ook nog lekker een paar weken met zijn allen.

Maar nu eerst met zijn tweeën, omdat dat zo gezellig is en ‘gewoon’ omdat het kan…